Czas akcji: współcześnie.
Miejsce akcji: miasto uniwersyteckie w USA.
Obsada: 2 role męskie, 2 role kobiece, ewentualnie epizody.
Druk: "Dialog" nr 3/2002.
Evelyn jest studentką wydziału sztuki. Właśnie stoi w muzeum przy posągu mężczyzny, któremu pruderyjni mieszkańcy miasteczka zakryli przyrodzenie listkiem figowym. Dziewczyna zamierza domalować posągowi penisa sprejem, żeby zamanifestować, że sztuki nie wolno cenzurować. Akcji próbuje zapobiec Adam, który jest strażnikiem w muzeum, ale dziewczyna kokietuje go i dopina swego.
Zaczynają się spotykać. Pod wpływem dziewczyny nieatrakcyjny Adam zmienia się nie do poznania: chudnie kilkanaście kilogramów, zaczyna uprawiać sport, zostaje wegetarianinem, zmienia znoszone swetry na modne ubrania. Poddaje się nawet korekcji plastycznej nosa. Staje się atrakcyjny i pewny siebie. Jest bardzo zakochany w Evelyn, spędza z nią dużo czasu. Jedyny jego bliższy kumpel Phillip, też jest szczęśliwie zakochany (w Jenny), planują nawet ślub (szalony, bo pod wodą). Phillip i Jenny nie przepadają za Evelyn, więc Adam ogranicza kontakty z nimi.
Jenny natomiast zaczyna interesować się odmienionym Adamem, wyznaje mu, że zawsze jej się podobał, przyznaje się do wątpliwości związanych ze ślubem z Phillipem. Całują się, ale do niczego więcej nie dochodzi. Jenny przyznaje się swojemu narzeczonemu, że całowała się z jego kolegą, zaczyna się psuć i między nimi, i między kolegami. Evelyn jest zazdrosna. Phillip przyznaje się, że też ma obawy związane ze ślubem, następuje zerwanie.
Evelyn przygotowuje projekt dyplomowy, nie chce się jednak nikomu przyznać, co to będzie, mówi, że to rzeźba, "coś". Na obronę zaprasza Adama i jego znajomych, w tym Jenny i Phillipa. Wyznaje, że jej rzeźbą jest Adam, "nowy Adam", dokonała bowiem powtórnego stworzenia: pod jej wpływem zmienił się fizycznie i psychicznie. Opowiada publicznie o kolejnych zmianach ciała Adama, pokazuje jego dziennik, zdjęcia robione z ukrycia przez kolegów przed zmianami i potem jawnie po nich. Częścią instalacji są stare ubrania chłopaka oraz nagrania wideo ich wspólnych nocy miłosnych. Evelyn wyznaje, że wszystko było tylko artefaktem, a z chłopakiem nie łączy jej żadne uczucie i publicznie odrzuca jego oświadczyny (pierścionek zaręczynowy staje się częścią instalacji). Mówi, że do niczego Adama nie zmuszała, tylko manipulowała nim, rzeźbiła go. Teraz jest skończony - jak dzieło sztuki.
Adam czuje się oszukany i odrzucony, jest wściekły. Pyta, co w ich związku było prawdą, Evelyn przyznaje, że nic, wszystko wymyśliła, oprócz tego, co powiedziała mu na ucho pewnej nocy i co jest nagrane na taśmę. Adam odnajduje ten fragment na wystawie i rozpaczliwie słucha go w kółko.
Ukryj streszczenie
