Sztuka w dwóch ozęściach
1 kobieta, i mężczyzna /Andriej Gołubjew, Natasza Gołubjewa - jego żona/
Sceny z życia małżeńskiego, zwłaszcza po filmie Bergmanna stały się klasycznym już niemal wzorcem sytuacji dramatycznych. Ona i on w zamkniętych ścianach domu, któremu przypaść miała rola domowego ogniska, sami ze sobą, na polu okrutnej bitwy. Tu nie bywa pardonu, litośoi ani wygranych. Ostatnią sztukę Gelmana można niewątpliwie rozpatrywać i w tej perspektywie, w powiązaniu z tą tradycją. Z drugiej wszakże strony, niezależnie od zmiany scenerii, realiów a nawet zasad konstrukcji konfliktu, dostrzec można głębokie i podstawowe związki sztuki "Sami ze wszystkimi" z "Protokołem pewnego zebrania partyjnego", czy sztuką "My niżej podpisani". Andriej Gołubjew jest kolegą, towarzyszem bohaterów tamtych utworów, jednym z nich. Zarówno w sensie struktury myślowej i psychicznej, jak i usytuowania w życiu społecznym, zawodowym. Jest jednym z dowódców przemysłu średniego szczebla. Oddanym bez reszty, wyłącznie /?/ swojej pracy, działalności, wypełnianiu planów czy też robieniu kariery. Gdzie tu zresztą przebiega granica - to jedno z pobocznych pytań tej sztuki i nie najmniej ważne. I właśnie Andriej wraca do domu jako zwycięzca - otworzyła się przed nim dalsza droga awansu, znów wspiął się o szczebelek wyżej. Ale to jedna prawda jego życia. Druga jest taka, że w domu czeka na niego żona tylko po to, by z domu tego wypędzić go i rzucić mu w twarz oskarżenie, ze jest sprawcą nieszczęścia swojego syna. To właśnie w czasie praktyki na budowie ojca chłopak stracił obie ręce. Czeka teraz w szpitalu, aby rodzice zabrali go do domu. A domu właściwie nie ma. Rodzice dokonują rozrachunków ze sobą, bilansu swojego życia. Ten bilans nie wypada korzystnie. Ale jakie to może mieć następstwa, konsekwencje w ich dalszym życiu? Gelman daje materiał na tyle bogaty, że istnieje możliwość różnorodnej interpretacji aktorskiej rozwiązania konfliktu. Przekonują o tym recenzje z dwóch moskiewskich inscenizacji /w MChA-cie oraz Sowremienniku/ ukazujące odmienność rozłożenia akcentów w rysunku bohaterów, a zwłaszcza postaci mężczyzny, jak i rozwiązania myślowego.
Źródło: "Nowe sztuki"-biuletyn informacyjny Agencji Autorskiej nr7/82
Ukryj streszczenie
