Czas akcji: druga połowa XVII wieku.
Miejsce akcji: pałacyk armatora, domek nad laguną, pałac Bestii, nad brzegiem morza, na pełnym morzu
Obsada: 5 ról męskich, 4 role kobiece oraz 2 epizody.
Druk: maszynopis w bibliotece Stowarzyszeniu Autorów ZAiKS.
Dramat w 20 scenach według "Pięknej i bestii" Jeanne-Marie Leprince de Beaumont.
Armator, Cornelis Pieters, prowadzi rozległe interesy. Jest bogaty, wraz z dorastającymi dziećmi mieszka w pięknym pałacu. Ma syna Bérangera i dwie córki, dobrą, - Piękną i złą - Bernardine. Piękna kocha rodzeństwo, a nade wszystko - ojca i myśli niemal wyłącznie o jego szczęściu. Odrzuciła już kilka propozycji małżeństwa, bo wie, że ojciec jej potrzebuje. Bernardine jest egoistką, troszczy się tylko o własne szczęście. Myśli głównie o bogactwie, chce dobrze wyjść za mąż. Ma dosyć morza i ojcowskiego domu; chce "lepszej przyszłości". Béranger nie znosi handlu, marzy o karierze w wojsku, choć ojciec chce, żeby w przyszłości przejął jego interesy. Podobnie jak Bernardine, Béranger chętnie bierze udział w zabawach, podczas gdy Piękna czeka w domu na ojca z kolacją. Odkąd ojciec się wzbogacił, Bernardine żąda, by nazywać ją Augustą, a Béranger - Achillesem, ich prawdziwe imiona wydają im się bowiem zbyt pospolite, godne jedynie ludzi niższego stanu.
Pewnego dnia Cornelis dowiaduje się, że wszystkie jego statki utonęły. Jest zrujnowany; pałac zajmują wierzyciele. Rodzina musi się przenieść do skromnego domu na lagunie. Ojciec ciężko pracuje, a Piękna pomaga mu, jak może, prowadząc dom: sprząta, pierze, gotuje, uprawia ogród. Znów odrzuca oświadczyny miłego chłopca, gdyż wie, że ojciec nie poradzi sobie bez jej pomocy. Bernardine opłakuje utracone bogactwo i barona, za którego chciała wyjść za mąż.
Mija prawie rok; któregoś dnia Cornelis otrzymuje list; okazuje się, że jeden z jego statków ocalał. Pełen nadziei na odzyskanie dawnej pozycji postanawia popłynąć do miasta; obiecuje przywieźć prezenty. Bernardine prosi o suknie, pantofle i klejnoty, Béranger o szablę, konia i patent oficerski, Piękna - o różę. Straże nie chcą jednak wpuścić Cornelisa do miasta; statek zajęli wierzyciele. Cornelis błądzi we mgle i trafia do tajemniczego pałacu, w którym czeka na niego zastawiony stół i łoże. Rano, odchodząc, wycina w ogrodzie różę dla Pięknej. Zjawia się gospodarz, Bestia; jest oburzony, że gość odpłaca się za gościnę kradzieżą. Postanawia go ukarać śmiercią, godzi się jednak darować mu życie, jeśli jedna z jego córek zgodzi się umrzeć zamiast niego. Obiecuje Cornelisowi, że w domu zastanie skrzynię złota. Cornelis wraca do domu; Bestia dotrzymuje obietnicy. Piękna błaga ojca, by zawiózł ją do Bestii, a za złoto kupił bratu patent oficerski i wydał siostrę za mąż. Cornelis odwozi Piękną do pałacu Bestii. Przy pożegnaniu Bernardine płacze przy pomocy ukrytej w chusteczce cebuli. Nie martwi się tym, że siostra idzie na pewną śmierć. Cornelis zostawia Piękną w pałacu Bestii; Piękna drży ze strachu, lecz jest gotowa umrzeć.
Bestia nie zamierza jednak zabijać Pięknej; przeciwnie, bardzo jej potrzebuje: Bestia był pięknym młodzieńcem, lecz Wróżka zamieniła go w Bestię do czasu, aż piękna, młoda dziewczyna nie pokocha go w tej nikczemnej postaci i nie zgodzi się go poślubić. Bestia obsypuje więc Piękną prezentami i co wieczór powtarza to samo pytanie: czy zechce go poślubić; co wieczór pada odpowiedź odmowna. Przepych nie cieszy Pięknej, bo tęskni za domem i ojcem, choć wydał ją na łup Bestii. Nie jest szczęśliwa, bo nie jest wolna. Z dnia na dzień jednak coraz bardziej przywiązuje się do Bestii. Nienawidzi go za to, że jest Bestią, a jednocześnie coraz bardziej go kocha, choć jeszcze o tym nie wie. Piękna błaga, by Bestia pozwolił jej choć na kilka dni wrócić do domu ojca, który jest sam - dzięki złotu, które podarował Bestia, Bernardine wyszła za barona, a Béranger - został oficerem. Bestia boi się, że Piękna nie wróci, lecz daje jej magiczny pierścień, dzięki któremu będzie mogła przenieść się do domu ojca, a za tydzień - powrócić do niego. Prosi tylko, by nie zdejmowała pierścienia z palca.
Piękna spotyka ojca, brata i siostrę. Bernardine jest jeszcze bardziej zepsuta i próżna niż kiedyś; drwi z siostry. Ulegając namowom rodziny, Piękna zdejmuje z palca pierścień, chcąc pozostać w domu. Już po dwóch dniach jednak zaczyna tęsknić do Bestii; chciałaby być jednocześnie w domu ojca i w pałacu Bestii. Wie, że Bestia przez nią cierpi. Piękna wkłada więc na palec pierścień i przenosi się z powrotem do pałacu. Bestia umiera, Piękna, próbując go ocucić, wyznaje mu miłość. Nagle Bestia zamienia się w pięknego młodzieńca. W nagrodę za to, że pokochała duszę, a nie cielesną powłokę Piękna zostaje królową. Bernardine za egoizm i chciwość zostaje zamieniona w posąg; będzie sterczeć niczym skała, oblewana przez fale morskie.
Ukryj streszczenie
