Czas akcji: XX wiek.
Miejsce akcji: dom pogrzebowy, ulice Paryża, kabaret, pokoik, komisariat policji w Nowym Jorku, pokój hotelowy, klinika, scena "Olympii".
Obsada: 6 ról męskich i 4 role kobiece.
Sztuka w dwóch aktach.
Sztuka Evy Pataki opowiada o życiu znakomitej francuskiej pieśniarki, Edith Piaf. Mimo swego pochodzenia i trudnego dzieciństwa osiągnęła wielki sukces, ale nie ani zaznała prawdziwej miłości, ani spokoju. W jej życiu dużą rolę odegrała, między innymi, starsza o czternaście lat, gwiazda filmowa, Marlena Dietrich, ówczesny symbol "trzeciej płci". Jej androgeniczny urok, talent i bezkompromisowe poglądy na sztukę fascynowały, w tamtych latach, największe indywidualności artystyczne obu płci. Sztuka Pataki nawiązuje do bliskich związków erotycznych obu artystek. Racjonalna i silna osobowość Marlene stanowiła swoistą przeciwwagę dla depresyjnej, szalonej i pełnej nałogów Edith.
Utwór zaczyna się symboliczną sceną, w której Marlene odprowadza do trumny niedawno zmarłą Edith. Piaf ciężko chora, umarła na raka w 1963 roku, w wieku czterdziestu ośmiu lat, Marlene przeżyła ją o trzydzieści lat, dożywając dziewięćdziesiątego pierwszego roku życia.
Kolejne sceny sztuki ukazują nam niczym w kalejdoskopie całe życie pieśniarki. Opowieść zaczyna się w latach dwudziestych, gdy nastoletnia Edith śpiewa na ulicach Paryża. Porzucona przez matkę prostytutkę, wychowywana była przez dziadka sutenera i ojca alkoholika. To pozostawiło trwały ślad w psychice i mentalności artystki. Była ordynarna, wyuzdana i nazbyt wcześnie rozbudzona seksualnie. Jedyne co różniło ją od świata, w którym się urodziła i wychowała, to chęć bycia sławną, bogatą i kochaną. Upór i determinacja w osiągnięciu tych celów doprowadzają do jej występów początkowo w Gerny`s w Paryżu, a następnie, w 1947 roku, w nowojorskim lokalu Versailles. Tu spotyka, sławną już wówczas, dystyngowaną Marlenę Dietrich. Jej fantastyczne nogi, ubezpieczone na milion dolarów, robią właśnie furorę w amerykańskich środowiskach filmowych.
W pokoju hotelowym widzimy Edith w objęciach Marcela, popularnego wówczas boksera, z którym przez krótki czas romansowała. Kolejne epizody ukazują nam dramatyczne wysiłki Piaf, która stara się jakoś utrzymać na powierzchni życia i nie utracić z tak wielkim trudem uzyskanej sławy. Umęczona chorobą alkoholową, narkotykami i nawracającą depresją, coraz bardziej podupada na zdrowiu.
Kilka lat później spotykamy Edith w klinice. Jest już obłożnie chora. Niedrożność jelit, marskość wątroby, zaburzenia w oddychaniu i nowotwór. Waży tylko trzydzieści pięć kilogramów i jest jedynie cieniem dawnej pieśniarki. Na dodatek zakochała się w młodym Greku, Theo i chce go wypromować na scenie. Wówczas zjawia się przy niej ponownie pełna spokoju i dobroci Marlene. Stara się wspomóc ją psychicznie, ale Edith odbiera jej obecność jako wyzwanie do rywalizacji o względy publiczności. Pomimo fatalnego stanu zdrowie, nie chce się poddać. Lekceważą kategoryczny zakaz lekarzy, występuje w Olympii razem z Theo.
W ostatniej scenie wracamy znów na ulice Paryża. Tym razem widzimy Marlene w żałobnym stroju z różą w ręce. Niemal cały Paryż pogrążony jest w żałobie po śmierci swej ukochanej artystki Edith Piaf. Właśnie odbył się jej pogrzeb, w którym wzięło udział około czterdziestu tysięcy osób.
Sztukę kończą piosenki Edith Piaf "Bravo pour le clown" i Marlene Dietrich "Where have all flowers?"
Ukryj streszczenie
