Czas akcji: nie ma akcji.
Miejsce akcji: nie ma akcji.
Obsada: 2 role męskie, 3 role kobiece.
Druk: "Dialog" nr 3/1976.
Dramat składa się z prologu, siedmiu epeisodionów, sześciu stasimonów i exodusu. Tekst pozbawiony jest akcji i tradycyjnie skonstruowanych postaci. Kajzar celebruje teatr metacodzienny: aktorzy "walczą z letargiem. Bezwładem. Chodzą po scenie s t ą d d o t ą d". Przyglądają się sobie. Usiłują rozpoznać się. Słuchają się nawzajem. Budzą się. Zasypiają. Palą papierosy. Pija kawę. Alkohole. Zamykają oczy. Oszołomieni. Opętani. Nie mają zaufania do siebie. Prowokują się wzajemnie. Boją się. Ale to wszystko dzieje się pod powierzchnią stroju i maski. Ukradkiem".
Aktorzy mają jaskrawy makijaż. "Ich gesty nie ilustrują tego, co mówią. Aktorzy nie utożsamiają się z postaciami. Są cali z życia, czy wyobraźni. Jak kukły". Tekst nie jest najważniejszym elementem przedstawienia; istotna jest relacja między tekstem a działaniami aktorów: "Spektakl trwać będzie półtorej godziny, albo dwie godziny, a tekstu jest na godzinę. I właśnie o te minuty idzie gra".
Postaci: Nuda Śmierci, Nuda Miłości, Królowa Maab, Autor i Linoskoczek nie rozmawiają ze sobą ani nie słuchają się wzajemnie. Ich role rozpadają się na pojedyncze repliki. Krótkie w epeisodionach i nieco dłuższe w stasimonach, urywane, repliki te nie są logicznie powiązane. Tekst ma nieciągły rytm, któremu towarzyszą stałe zmiany tematu i obrazów.
"Epeisodion I
NUDA MIŁOŚCI
Głos znany
z dzieciństwa
melodia powrotu
biała miękka wilgotna
zakamarki zapachu
ciała
na miłość rodzenie
AUTOR
Wyobrazić sobie brzeg morza
słońce i wiatr
wiatr odpływ i przypływ
KRÓLOWA MAAB
za żadną cenę
nie wzięłabym
ani suszonej, ani gotowanej
NUDA ŚMIERCI
i tak raz na zawsze
w pętli alfabetu
w nienasyceniu
NUDA MIŁOŚCI
słodkiej podległości
KRÓLOWA MAAB
od ust do buzi"
W dramacie pojawiają się elementy z życia realnego (zrelacjonowany w prasie napad rabunkowy, opis podróży przez Europę, historia więźnia zakatowanego przez bezpiekę), ale też pozbawione wartości semantycznej gry słów:
"NUDA ŚMIERCI
w piasku pustyni
KRÓLOWA MAAB
dojrzałe gruszki
NUDA ŚMIERCI
sos bez pietruszki".
W innym miejscu można doszukiwać się aluzji do powstania warszawskiego:
"sierpień cierpieńsierpieńcierpieńsierpieńcierpień"
Podobnie jak w "Gwieździe", Kajzar wprowadza tu motyw aktorki, oddając hołd zmarłej w czasie powstania sztuki niemieckiej aktorce, Therese Giehse. W tekście roli Autora pojawiają się natomiast kwestie metatekstowe:
AUTOR
"zatem w czterech ścianach
bez dekoracji i kurtyn [...]
AUTOR
samoobrona
NUDA ŚMIERCI
społeczna bezsilność
AUTOR
i osłabienie
instynktu życia [...]
AUTOR
recenzent pochwala umiar w tytule
łagodny fanatyzm jedynym ratunkiem"
Autor, porte-parole Kajzara, zdaje sobie sprawę, że tekst będzie wyzwaniem dla odbiorców:
"Trzeba znaleźć wątek
i opracować
ta sztuka będzie niejasna
na powierzchni niejasna".
Ukryj streszczenie
