Obsada /1 kobieta, 1 mężczyzna/, 1 dekoracja
Sztuka Marguerite Duras /tegorocznej laureatki Prix Goncourt/ jest opowieścią o dwojgu kochankach, nie mogących się uwolnić od tragicznej, przerastającej ich siły, miłości. Spotkali się właśnie w domu, gdzie przed laty byli ze sobą. Rozmawiają, mówią o swoich uczuciach, ich najdelikatniejszych niuansach, stylem oszczędnym, wyważonym, pełnym wewnętrznego napięcia. Wspominają także okoliczności towarzyszące wybuchowi wzajemnej namiętności oraz późniejsze koleje życia każdego z nich. Wspomnienia te są wypełnione na przemian bólem i szczęściem. Są też nagłą ucieczką od rzeczywistości w ponowne przeżycie. Aktualnie oboje są związani z innymi partnerami, lecz mimo to nie ma dla nich ucieczki przed sobą. Agata próbuje znaleźć siłę do opuszczenia kochanka. Ciąqle zmienia miejsca pobytu, w nowej kryjówce czekając na jego przyjazd, by natychmiast uciec znowu. Czyni tak dlatego, że ich miłość jest ponad ludzkie siły, a także bojąc się, by banalnie ona nie umarła.
Jak widać, splot relacji między bohaterami jest skomplikowany i nie do rozwikłania. Bogactwo psychologiczne przedstawionych w sztuce uczuć poza subtelnym rysem sado-masochistycznym jest warunkowane tym, że kochankowie są rodzeństwem. Autorka przedstawiła tę niezwykłą sytuację psychologiczną środkami bardzo, kameralnymi, których podskórne napięcie emocjonalne podnosi problematykę tej lirycznej w klimacie jednoaktówki do wymiaru antycznej tragedii.
Źródło: "Nowe sztuki"-biuletyn informacyjny Agencji Autorskiej nr 22/84
Ukryj streszczenie
