Przedstawienia

Czas akcji:
Miejsce akcji:
Obsada:
Druk:

Tragedia w trzech aktach i siedmiu obrazach.

W domu o grubych murach i zakratowanych oknach mieszka sześćdziesięcioletnia Bernarda ze starą, obłąkaną matką, pięcioma dorosłymi córkami i służbą. Akcja rozpoczyna się tuż po pogrzebie męża Bernardy. Teraz kobiety zostały same. Najstarsza córka (z pierwszego małżeństwa Bernardy), prawie czterdziestoletnia Angustias, ma posag po swoim ojcu, natomiast jej przyrodnie siostry są znacznie biedniejsze. Na domiar złego wszystkie, poza najmłodszą Adelą (dwudziestoletnią), są brzydkie, tak więc mają małe szanse na upragnione zamążpójście.
Matka trzyma cały dom żelazną ręką, wymaga absolutnego posłuchu i decyduje o wszystkim. Najważniejsze są dla niej pozory, opinia nieskazitelności oraz władza nad otoczeniem. W dusznej atmosferze pulsują stłumione emocje i żądze. Młode kobiety marzą o małżeństwie, lecz matka nie pozwala im wychodzić z domu i nie dopuszcza do nich żadnych konkurentów twierdząc, że "nie ma takiego na sto wiorst dokoła, co by miał prawo zbliżyć się do której z nich. Tutejsi mężczyźni są z niższej sfery."
Jedynie Angustias ma nadzieję wkrótce wyjść za mąż za przystojnego i młodego Pepe Romano. Wszystkie siostry jej zazdroszczą, choć wiedzą, że narzeczony skusił się na posag, nie na urodę wybranki. Siostry są zgorzkniałe, nieszczęśliwe i zrezygnowane. Jedynie Adela ma jeszcze nadzieje i złudzenia. Marzy o miłości, stroi się i wypatruje przez okna przystojnych chłopców. Jest zakochana w Pepe Romano i wiadomość, że ma on zostać mężem najstarszej siostry stanowi dla niej bolesny cios. Stopniowo okazuje się, że w Pepe kochają się także pozostałe siostry, bo to najprzystojniejszy kawaler w okolicy. W jednej ze scen Angustias wspierana przez Bernardę urządza dochodzenie w stylu inkwizycji z powodu kradzieży portretu Pepa spod jej poduszki. Winowajczynią okazuje się garbata Martirio, która niezręcznie usiłuje obrócić wszystko w żart.
Czujne oczy domowników śledzą każdą rozmowę Pepe i Angustias, toczącą się przez kraty okna. Przy okazji stara służąca Poncja odkrywa, że Adela stara się uwieść adoratora siostry ("Po co stałaś na pół nago przy otwartym oknie w świetle lampy, kiedy Pepe przyszedł po raz drugi na spotkanie z twoją siostrą?"). Na razie rzecz pozostaje w tajemnicy, ale Poncja ostrzega dziewczynę, że ją wyda, jeśli rzecz się powtórzy.
Siostry przeklinają swój los ("urodzić się kobietą to kara boska" - mówi Amelia), duszą się w zamkniętym domu, ukradkiem i z zazdrością przyglądają się wracającym z pola żniwiarzom.
Martirio wyśledziła w nocy tajną schadzkę Adeli i Pepa. Zakochana dziewczyna jest ślepa i głucha na wszelkie ostrzeżenia. Mówi: "On mnie chce wziąć do swego domu!", na co siostra ripostuje: "Wolę cię widzieć martwą!" Rozmowę przerywają krzyki na ulicy. Okazuje się, że panna z sąsiedztwa urodziła nieślubne dziecko i zabiła je, by ukryć hańbę. Psy wyciągnęły niemowlę spod kamieni i położyły pod drzwiami matki. Teraz ludzie wywlekli dziewczynę na gościniec i chcą ją zabić. Bernarda i Martirio też domagają się śmierci jako kary za "zdeptanie dobrych obyczajów". Jedynie Adela woła o litość i krzyczy z przerażenia, trzymając się za brzuch.
Podczas rodzinnej kolacji na patio, Angustias chwali się zaręczynowym pierścionkiem. Rozmowa toczy się o wyprawie, meblach i bliskim ślubie. Atmosfera przy stole jest ciężka od wzajemnych niechęci. Bernarda poucza córki: "Każdy powinien chować we wnętrzu swoje uczucia. Nie chcę zaglądać do waszych serc, ale żądam zachowania pozorów rodzinnej harmonii."
Nocą Adela chce wymknąć się za bramę, ale powstrzymuje ją Martirio. Dochodzi do rozmowy sióstr, podczas której obie przyznają się do miłości do Pepe Romano, ale Adela ma naprawdę z nim romans i tryumfuje, wierząc we wzajemność ukochanego. Świadomie godzi się na rolę kochanki żonatego już wkrótce mężczyzny. Zazdrosna siostra podnosi krzyk i wyjawia tajemnicę nadchodzącej matce. Bernarda chwyta fuzję i biegnie zabić czekającego na schadzkę Pepa. Strzela niecelnie i mężczyzna ucieka, ale Martirio mówi Adeli: "Koniec z Pepe Romano".
Zrozpaczona Adela zamyka się w swoim pokoju i wiesza. Siostry płaczą, ale matce nadal najbardziej zależy na zachowaniu pozorów. Wydaje domownikom polecenia: "Niech nikt ani słowa o niczym! Umarła jako dziewica." "Spokój, cisza! Milczenie!"

Ukryj streszczenie