Czas akcji: zima, początek XXI wieku.
Miejsce akcji: mieszkanie w Polsce.
Obsada: 3 role męskie, 2 role kobiece.
Druk: "Dialog" nr 4/2007.
Sztuka w siedemnsatu obrazach.
Po piętnastu latach nieobecności do domu rodzinnego powraca ojciec - powód jego odejścia pozostaje w sztuce niewyjaśniony. Żona już nie żyje, dorosłe dzieci (syn i dwie córki) są zaskoczone i zdezorientowane obecnością ojca, z trudem starają się go zaakceptować. Schorowany ojciec niewiele mówi, wydaje się, że powrócił do domu, bo wie, że niedługo umrze i chciałby dokonać rachunku sumienia. Dzieci o nic nie pytają. Jednak gdy ojciec podejmuje próbę szczerej rozmowy, odżywają dawne urazy i wzajemne pretensje, skrywane uczucia po raz pierwszy zostają nazwane i głośno wypowiedziane. Bohaterowie to ludzie zagubieni i nieszczęśliwi - 27-letni syn próbował popełnić samobójstwo po tajemniczej śmierci żony, starsza córka rozstała się z mężem, którego kochała, on jednak odszedł do innej kobiety, najmłodszej nie udało się stworzyć trwałego związku z mężczyzną, odrzuciła miłość sąsiada. Powrót "marnotrawnego"ojca mógłby być punktem zwrotnym w życiu rodzeństwa - być może udałoby się wspólnymi siłami odbudować więzi rodzinne. Nic się jednak nie zmienia.
Iwona Kusiak ukazuje rzeczywistość, w której słowa miłość, szacunek, zrozumienie niewiele znaczą - to słowa obce i dawno zapomniane. Dialog w dramacie skonstruowany jest z krótkich, wypowiadanych nerwowym tonem replik, które są w istocie trwającą nieustannie kłótnią. Tytuł utworu to zarówno nazwisko bohaterów jak i symbol zatrzymania się i oczekiwania na zdarzenie, które odmieni zły los. "Czekanie" postaci na szczęście, ich rozterki i pragnienia przypominają nastrój sztuk Antoniego Czechowa - podobnie jak w utworach rosyjskiego dramatopisarza apatia i bierność wtrącają bohaterów w jałowy świat, w którym najstraszniejsza jest samotność.
Ukryj streszczenie
