Czas akcji: rok 1665.
Miejsce akcji: dostatni dom w Londynie.
Obsada: 3 role męskie, 2 role kobiece.
Druk: "Dialog" nr 2/2000.
Akcja sztuki rozgrywa się w XVII-wiecznym Londynie, w którym szaleje zaraza. W jednym z zamożnych domów przechodzą kwarantannę Darcy i William Snelgrave. Ich służący powymierali. Dom jest niemal całkowicie ogołocony z mebli. Większość pokoi jest zabita deskami, z wyjątkiem jednego, w którym nikt nie umarł. Do środka tego jedynego pokoju, którym państwo Snelgrave dysponują, wdzierają się dwunastoletnia córka sąsiadów Morse, której rodzice zmarli od zarazy i ranny marynarz Bunce. Jedynym łącznikiem Snelgrave`ów ze światem zewnętrznym jest strażnik Kabe, który dostarcza im wiadomości z miasta o rozprzestrzenianiu się zarazy. Ponieważ Morse i Bunce zostali zauważeni, kiedy zakradali się do domu Snelgrave`ów, Kabe jest zmuszony zabić ostatnie okno. Kiedy to robi, prowokująco rozmawia z panią Snelgrave, prosząc ją, by dała mu swoją rękawiczkę.
Morse prosi Kabe`a, żeby załatwił jej glejt pozwalający opuścić Londyn. Kabe chce w zamian dotknąć nogi dziewczynki. Obiecuje jej jabłko za pocałunek. A kiedy dziewczyna wyrywa mu swoją rękę, bo mężczyzna zamiast ją pocałować, zaczął ssać jej palec, Kabe informuje ją, że córkę sąsiadów, za którą się Morse podaje, znaleziono martwą obok ciał jej rodziców. Wreszcie Kabe chce od Morse jakiś klejnot pani Snelgrave. Morse natomiast jest ciekawa, dlaczego strażnik chciał od pani Snelgrave wziąć rękawiczkę. Kabe jej tego nie wyjawia, tylko radzi, by poprosiła panią Darcy o pokazanie szyi: "Powiedz jej, że chcesz zobaczyć jej szyję. Że wiesz, że ma szyję tak piękną jak łabędź. Wynagrodzi cię za to." Darcy Snelgrave nie chce jednak dziewczynce pokazać ani szyi, którą zawsze skrywa pod wysokim kołnierzem ani rąk, na których zawsze nosi rękawiczki.
Bunce jest wykorzystywany przez Snelgrave`ów jako służący. Myje octem podłogi i ściany, co ma chronić przed zarazą. Darcy daje mu czystą koszulę i bandaże do zmiany opatrunku. Chce mu pomóc w opatrzeniu rany, ale Bunce jej nie pozwala. Zwierza jej się, że miał kiedyś żonę, która go opuściła, kiedy powołano go do wojska. Darcy prowokacyjnie pyta go, jak gładką skórę miała jego żona.
William Snelgrave oskarża Morse o kradzież broszki swej matki. Dziewczyna już wcześniej miała w kieszeni jego złote monety. Ponieważ pani Darcy nie staje w jej obronie, Morse zdradza Williamowi, że widziała jak jego żona w nocy częstowała Bunce`a alkoholem swego męża i jak dotykała opatrunku marynarza, sprawdzając, czy nie jest obandażowany zbyt mocno. Zdenerwowany William każe żonie zdjąć rękawiczkę i pokazać marynarzowi za dnia, jaka dłoń sprawdzała jego opatrunek po ciemku. Bunce ogląda dłonie Darcy, nie zdradzając żadnej reakcji, za to Morse jest zdumiona. Okazuje się, że Darcy ma poparzone ciało. Dwa lata po ślubie z Williamem, kiedy wybuchł pożar w stajni Darcy próbowała uratować klacz, którą dostała od swego ojca. "Wciąż czuję ich zapach. Po trzydziestu sześciu latach. Zapach koni. Płonących." - mówi Darcy. Od dnia, w którym straciła urodę w pożarze jej mąż nigdy więcej się do niej nie zbliżył, nigdy jej nie dotknął ani nie objął.
Kabe sprzedaje panu Williamowi w tajemnicy przed pozostałymi domownikami cudowny eliksir mający chronić przed zarazą. W trakcie transakcji zdradza Snelgrave`owi, że córka ich sąsiadów umarła wraz z rodzicami, a nie znaleziono jedynie ciała jej nastoletniej służącej. Prawdziwa Morse miała bliznę w kształcie klucza na brzuchu. William chce sprawdzić, czy dziewczyna mieszkająca w jego domu ma bliznę. Każe Bunce`owi rozebrać Morse, ale sprzeciwia się temu Darcy. Kobieta twierdzi, że dwukrotnie kąpała Morse i widziała bliznę na jej brzuchu. Wtedy Morse sama unosi bluzkę i pokazuje gładki brzuch. Wzburzony William pyta Bunce`a, jak ukarałby swoją żonę, gdyby okłamała go w obecności innych. Każe marynarzowi uderzyć Darcy. Przed ciosem chroni kobietę zachowanie Morse, która w tym momencie pada na kolana i ujawnia swoją chorobę - moczy się i mówi: "Jestem pełna. Aniołów."
W kolejnej scenie Morse siedzi sama w ciemnym pokoju. Z jej monologu wynika, że jest służącą córki sąsiadów - Lissy. Rodzice panienki zmarli jako pierwsi, a ona przeżyła Lissę, do chwili jej śmierci trzymała ją za rękę, mimo iż dziewczynka nie zawsze była dla niej dobra. "Lissa trzymała w kuferku z zabawkami gruby kij i kiedy zamiatałam podłogę, zakradała się od tyłu i tłukła mnie nim w plecy."
Pan Snelgrave często rozmawia z Bunce`m. Ich rozmowy stają się swego rodzaju grą, poruszają się na granicy intymności. William wypytuje marynarza, jak w czasie długich rejsów radził sobie z pożądaniem. Kiedy Bunce nie chce opowiadać sprośnych historii, Snelgrave złości się. W odpowiedzi Bunce zdradza mu, że myśli o czterech rzeczach - "o lasce, którą mnie pan ciągle szturcha", o tym, "że kiedy stąd wyjdę, nie wrócę do marynarki" i o Darcy - "liczę ją podwójnie, bo bardzo dużo o niej myślę". Myśli o Darcy tak, jak marynarz może myśleć o kobiecie. Kiedy Snelgrave bierze na niego za to zwierzenie zamach swoją laską, silniejszy i młodszy od niego Bunce obezwładnia go i razem z Morse, bez sprzeciwu pani Darcy, związują Williama i przywiązują go do krzesła.
Darcy chce zobaczyć ranę Bunce`a. Zakrada się do pokoju, kiedy William - ciągle przywiązany do krzesła - śpi. Marynarz nie pokazuje jej rany, ale pozwala jej dotknąć. Kobieta wyznaje mu, że wciąż o nim myśli. "Wy zawsze chcecie się pieprzyć ze służącymi" - odpowiada jej Bunce, a po chwili zaczyna jej dotykać. Darcy poddaje się jego pieszczotom, cały czas kontrolując, czy nie obudził się jej mąż.
Związany Snelgrave prosi Morse, by podała mu wody. Dziewczynka jednak z premedytacją tego nie robi. Opowiada mu za to, jak jej matka, która także była służącą u sąsiadów Snelgrave`ów, umierała zamknięta przez ich pana w piwnicy, kiedy zauważono u niej pierwsze symptomy choroby. "Nawet wody i jedzenia jej nie dał. Leżałam pod drzwiami piwnicy. Rozdzielone drzwiami, spałyśmy przyłożywszy usta do szpary, by wzajemnie czuć swój oddech".
Snelgrave chce przekupić Bunce`a, żeby go uwolnił z więzów. Kiedy marynarz nie daje się do tego namówić, Snelgrave zaczyna mu obrzydzać swoją żonę. Mówi, jak jest stara i jak jej ciało, okaleczone przez pożar, było mu wstrętne przez wszystkie lata ich małżeństwa. Nie powstrzymuje to Bunce`a przed zbliżeniem się do Darcy. Morse prowokuje zbliżenie tej pary na oczach Williama, któremu zatyka usta szmatą z octem.
William Snelgrave umiera przywiązany do krzesła. Bunce przekupuje Kabe`a, żeby pomógł mu uciec z miasta. Musi się ratować, bo kiedy zaraza ustanie, może zostać oskarżony o zamordowanie Snelgrave `a i skazany na śmierć. Ustalają ze strażnikiem, że marynarz przebierze się za Williama. Morse pomaga Bunce`owi się pakować. Dołącza do nich Darcy, u której wystąpiły pierwsze objawy zarazy - wrzody i gorączka. Bunce chce poprzecinać wrzody, bo tylko w ten sposób można powstrzymać rozwój choroby. Darcy chce jednak umrzeć. Morse jest gotowa jej w tym pomóc. Bunce nie chce być świadkiem i odwraca się, kiedy dziewczynka pomaga Darcy wbić sobie nóż w piersi.
Ukryj streszczenie
