Oratorium sceniczne w 3 częściach; słowa: Rene Morax.
Prapremiera: Mezieres (Szwajcaria) 11 VI 1921.
Premiera polska: Poznań 1926 (wykonanie estradowe).
Wykonawcy: Recytator, Dawid, Saul, Wróżka - partie mówione; sopran, tenor i baryton solo; chór.
Akcja rozgrywa się w Palestynie w czasach biblijnych.
Część I. Młody pasterz-poeta, Dawid, został wybrany przez Jehowę jako przyszły władca Izraela. W czasie wojny z Filistynami wykazuje Dawid swe męstwo, pokonując olbrzymiego Goliata i przyczyniając się do zwycięstwa Izraela. Król Żydów, Saul, zazdrosny o sławę młodzieńca, pragnie go zgładzić, lecz Dawid, ostrzeżony w porę, uchodzi do Filistynów. Saul, chcąc poznać przyszłe losy, udaje się do wróżki, która na jego rozkaz wywołuje ducha zmarłego proroka Samuela. Wróżba wypada jednak niepomyślnie dla Saula, i istotnie w następnym starciu z Filistynami król ginie. Chór opłakuje go żałośnie.
Część II. Dawid zostaje obrany królem Izraela. Cały naród ogarnia radość. Dawid rozpoczyna taniec przed Arką Przymierza; kapłani, dziewczęta i lud przyłączają się do uroczystego pochodu.
Część III. Dawid dopuścił się grzechu cudzołóstwa z żoną wodza Uriasza, którego wysłał umyślnie na wojnę, pragnąc jego śmierci. Za karę Jehowa zsyła na króla nieszczęście: jego własny syn, Absalon, podnosi bunt przeciwko ojcu i ginie w walce z wojskami Dawidowymi. Zdruzgotany władca dobrowolnie abdykuje, zrzekając się tronu na rzecz drugiego syna, Salomona, i niedługo potem umiera.
"Króla Dawida" napisał Honegger w bardzo krótkim czasie: od 25 II do 23 IV 1921, na zamówienie Teatru du Jorat w szwajcarskim mieście Mezieres. Pierwotnie dzieło to pomyślane było jako ilustracja muzyczna do dramatu Moraxa pod tym samym tytułem; muzyka zresztą nie wiązała się tu bezpośrednio z akcją, lecz tylko podkreślała ją i stwarzała właściwy nastrój przy pomocy krótkich epizodów, psalmów, pieśni, chórów i wstawek instrumentalnych (nb. obsada instrumentalna w tej pierwszej wersji obejmowała tylko 15 instrumentów dętych i perkusję). W 2 lata później kompozytor opracował nową wersję "Króla Dawida", wprowadzając pełną orkiestrę symfoniczną i nadając całości formę jednolitego utworu muzycznego przeznaczonego do wykonań estradowych na wzór oratorium - i tak też najczęściej bywa on obecnie wykonywany. W tym przypadku partie uczestników akcji powierza się jednemu lub kilku recytatorom.
Muzyka "Króla Dawida" zdumiewa swą prostotą i lapidarnością; istotnie jest to muzyka dostępna dla najszerszych rzesz słuchaczy. W niektórych fragmentach chóralnych zbliża się tu Honegger do stylu oratoriów Haendla, w innych zwraca uwagę stylizacja w duchu hebrajskich śpiewów synagogalnych i psalmodycznej melizmatyki. W Polsce wykonywano dotąd "Króla Dawida" jedynie w wersji estradowej.
Źródło: Przewodnik Operowy, Józef Kański, PWM 1997
Ukryj streszczenie
