Sztuka w dwóch aktach
1 kobieta, 1 mężczyzna /Sara Bernhardt, Pitou/ 1 dekoracja
Bohaterką sztuki jest Sara Bernhardt, "boska Sara" legenda teatru, mit epoki fin de sieclu, sacre monstre, bohaterka wielu skandali, przedmiot adoracji, uwielbienia i publicznego zgorszenia. Ktoś, bez kogo nie podobna wyobrazić sobie już schyłku owego XIX wieku i przełomu epok. J. Murrell ukazuje tę Sarę jako staruszkę, choć czy można, czy mamy prawo odnieść do niej to złowieszczo brzmiące określenie? Autor nader sugestywnie przekonuje nas, że wbrew metryce - nie. 77-letnia Sara, kaleka po amputacji nogi, ciężko, nieuleczalnie chora dożywa swoich dni w otoczeniu rodziny w swojej posiadłości na wyspie Bell-Isle-en-Mer u wybrzeży Bretanii, z dala od wielkiego, gwarnego świata, oczu tłumów ciekawych, żądnych sensacji. Wciąż w pogoni za czasem minionym. Z rozmyślań i wspomnień wyłaniają się jakieś obrazy, sprawy przeszłości, które skrzętnie notuje sekretarz Pitou. Niekiedy przecież trzeba pomóc pamięci. Sara aranżuje więc jakieś scenki ze swojego życia i biedny Pitou musi odgrywać role kolejnych postaci - matki Sary, siostry z klasztoru, w którym Sara pobierała edukację, amerykańskiego impresaria, kochanka. Gra ta przychodzi mu z wielkim trudem, podejmuje ją sterroryzowany przez Sarę, dla dobra sprawy, pamiętników. Dla Sary wszakże jest to jakaś namiastka teatru, teatru, który nabiera niepostrzeżenie innego zupełnie wymiaru, staje się powrotem do przeszłości, do siebie, następuje zatarcie granic gry, złudy i prawdy życia. Pitou z trudem i oporami podąża za Sarą. W pewnym momencie przejmie mimo to inicjatywę. Pragnąc obudzić w niej życie podejmie ową grę i będzie Sarę do tej gry przymuszał. Dopóki nie zrodzi się w niej pragnienie życia i działania, które jest tym wspanialsze, iż Sara posiada pełną świadomość nieuchronności i bliskości końca. Czeka nań a zarazem zbiera siły, by jeszcze raz, który to już raz, dokazać swojej wielkości i wielkości życia.
Nie trzeba dodawać, jak efektowny materiał stanowi ta sztuka dla dwojga znakomitych aktorów.
Źródło: "Nowe sztuki"-biuletyn informacyjny Agencji Autorskiej nr 20/79
Ukryj streszczenie
