Sztuka dla teatru lalek w 2 częściach. Postaci około 10, dekoracji 2.
Opowieść filozoficzna o samotności i jej przyczynach. Błękitny Jeż nie może znaleźć przyjaciół i czuje się niezwykle samotny. Napotkawszy Chmurkę zachęca ją do wspólnej zabawy. Bawią się w zgadywankę.Chmurka zmienia swą postać - staje się kolejno różnymi zwierzętami, a Jeż odgaduje, i zawsze trafnie. Chmurka zniecierpliwiona przegraną zmienia się na koniec w jeża. Teraz jednak okazuje się, że Błękitny Jeż nie zna tego zwierzęcia. Chmurka bierze więc odwet i śmieje się do rozpuku a do tej zabawy kosztem Jeża przyłącza się także Kruk.
Zrozpaczony Jeż wyrusza w świat - na poszukiwanie przyjaciela. Chmurka i Kruk, którzy wcale nie są źli, obserwują go i postanawiają mu dopomóc. Kierują go do chatki, w której mieszka Rudy Jeż, również nieszczęśliwy, bo samotny.
Jeże spotykają się, lecz spotkaniem tym są przerażone. Boją się nawzajem swoich kolców, jeden drugiego uważa za potwora. Uciekają od siebie. Ale interwencja Chmurki i Kruka sprawia, że spotykają się ponownie Kruk usiłuje przekonać jeże, że są do siebie podobne. Udaje mu się to dopiero wtedy, gdy Chmurka przemienia się w jeża. Sztuka kończy się refleksjami Kruka i Chmurki nad dziwnym urządzeniem świata, podczas gdy jeże oddalają się razem, uwierzywszy w szansę przyjaźni.
Jest to sztuka dla dzieci młodszych, lecz ze względu na niebanalną treść i poetycką atmosferę może zainteresować widzów w każdym wieku.
Biuletyn Informacyjny Agencji Autorskiej "Nowe sztuki" nr 4/1972
Ukryj streszczenie
